به نقل از «ایران اکونومیست»

آهنگساز «قصه های مجید» سال ها کابوس می دید!

تاریخ انتشار: ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۷۰۷۹۸

ناصر چشم‌آذر یکی از نوابغ موسیقی ایران بود که نخستین اثر خود را در ۱۳ سالگی ساخت؛ درست در سنی که از کابوس‌های چند ساله خود رها شد و توانست خوابی عمیق را تجربه کند. خودش درباره این تجربه گفته است که «همان زمان بود که عاشق مولا علی (ع) شدم» و همین علاقه‌اش به اهل بیت (ع) بود که بعدا منجر به خلق یکی از برترین آثارش به نام «باران عشق» شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش ایران اکونومیست، ناصر چشم‌آذر در زمره هنرمندانی است که اگر او را به اسم نشناسید هم، بدون شک موسیقی‌اش را شنیده‌اید؛ آهنگسازی که سابقه همکاری‌های موفقی با «کیومرث پوراحمد» فقید داشت و با موسیقی خود به «قصه‌های مجید» و «خواهران غریب» جان بخشید.

در این قسمت می‌توانید به موسیقی «قصه‌های مجید» گوش دهید:

About Nastooh.ir

اکنون به مناسبت فرارسیدن سالروز تولد این هنرمند، نگاهی خواهیم داشت به یکی از گفت‌وگوهای تصویری این هنرمند که در آن از کابوس‌های شبانه خود در کودکی و نوجوانی گفته و داستان ساخت یکی از بهترین آثارش را تعریف کرده است.

«در ۹ سالگی گرفتار رویایی شدم که تا ۱۳ سالگی هم ادامه داشت و خواب و راحتی را از من گرفته بود. تا چشمانم گرم می‌شد خودم را در یک اقیانوس تاریک می‌دیدم که در آن فرو می‌روم و چون شنا بلد نبودم به خاطر احساس غرق شدنی که به من دست می‌داد از خواب با وحشت می‌پریدم، ولی می‌دیدم که بقیه خیلی آرام خوابیده‌اند. من پنج سال این خواب را دیدم و بعد از پنج سال با مراجعه به دکتر اعصاب و روان به من ۱۰ قرص والیوم پنج، برای تسکین اعصاب دادند. شب اول که نصفش را خوردم خواب راحت به چشمم آمد، به انتهای آن اقیانوس رفتم و رسیدم به کف آن اقیانوس. در تاریکی چاهی آنجا بود که بدون اغراق ۷۰۰ کلمه رنگی «علی» از آن بیرون می‌زد. آنجا بود که خواب‌های راحت من شروع شد و ارتباطم با مولایم، شاه شاهانم، امیرالمومنین تکامل پیدا کرد و از ارادتمندان ایشان شدم.»

چشم‌آذر فقید که بعدا آلبوم «باران عشق» را که از معروف ترین آثار اوست است، ساخت درباره خلق این اثر گفته است: «روی این آلبوم جمله کوتاهی درباره آن نوشته بودم: «باران عشق، اشک مادران داغ دیده جنگ تحمیلی ایران و عراق است که بر مزار پاک لاله‌هایشان گریستند و گریستند و گریستند...»

او در ادامه گفته است: «سال ۷۱ سال خشکسالی و بدشانسی برای من بود که هیچ کار سینمایی و جُنگ تلویزیونی نداشتم و بیکار بودم. بیکاری هم ضعف اقتصادی و مالی برای آدم می‌آورد. خوب یادم است که ۱۰ تک تومن در حساب بانکی ام پول بود که آقای بهرام بحرینی با لطف و رفاقت از من درخواست یک آلبوم بی کلام کردند که نتیجه آن شد «باران عشق». در ساخت این پروژه هدفم یک سوژه سورئال بود که واقعه کربلا را با معجزه‌ای که باران عشق است سیراب می‌کند. باران عشق را در ذهن خودم تجسم کردم و با صدای موج آب و باران این اثر را تولید کردم که با استقبال مردم فهمیدم تنها نیستم.»

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: ناصر چشم‌آذر

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: ناصر چشم آذر باران عشق چشم آذر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۷۰۷۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هنرمندی که حاضر است برای دفاع از ایران و مردم جانش را فدا کند

موزه سینما در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز ستار اورکی (آهنگساز فیلم‌های سینمایی) بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرده است.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی موزه سینما، ستار اورکی آهنگساز سینمای ایران گفت: من در پانزدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۸ در شهر اهواز متولد شدم و اصالتا بختیاری هستم. فعالیت در حوزه موسیقی را از تیرماه سال ۱۳۵۷ آغاز کردم و در خانواده ما هیچکس اهل موسیقی نبود اما در دوران کودکی، سازی به نام «ملودیکا» به دستم رسید و همین موضوع باعث شد به موسیقی بسیار علاقه‌مند شوم و آن را دنبال کنم.

او با بیان اینکه فکر نمی‌کرده روزی آهنگساز شود و این حرفه به شغل اصلی اش تبدیل شود، افزود: در دوران هشت سال جنگ تحمیلی، پدرم اصرار داشت که در خوزستان بمانیم. او عقیده داشت جوانانی از سراسر کشور برای دفاع به این منطقه آمده بودند و درست نبود که ما خاک خود را رها کنیم. به همین دلیل ما از اولین روز تا آخرین روز جنگ در اهواز حضور داشتیم. زمانی که جنگ آغاز شد من ۱۱ ساله بودم و در پایان جنگ ۱۹ سال داشتم. در آن زمان نمی‌توانستم نسبت به جنگ بی‌تفاوت باشم و به همین دلیل گروهی را تشکیل داده بودیم که دائما در پشت خط نبرد حاضر شده و مجروحان جنگی را یاری می‌کردیم.

آهنگساز فیلم «خائن کشی» ادامه داد: در آن مقطع مادرم به دلیل سن کم من، مخالف حضورم در میدان جنگ بود، اما من نمی‌توانستم نسبت به خاک و مردم کشورم بی‌تفاوت باشم. در اهواز فیلم «فرار به سوی پیروزی» که اثر زیبایی بود و موسیقی شاهکاری داشت به اکران درآمد. هنوز هم لحظه به لحظه موسیقی آن را در ذهن دارم. من بیش از ۴۰ دفعه برای تماشای این اثر به سینما رفتم تا بتوانم موسیقی آن را گوش کنم. آن زمان امکانات بسیار محدود بود و برای تهیه برگه نت مجبور بودم مسافت اهواز تا تهران را طی کنم.

تجربه همکاری اورکی با مسعود کیمیایی 

وی با بیان اینکه همواره ترکیب تصویر و موسیقی برای او بسیار مهم بوده است، افزود: زمانی که فیلم‌های مسعود کیمیایی را می‌دیدم، صدای تلویزیون را می‌بستم و با توجه به حال و هوای آثار او، خودم برای آن موسیقی می‌ساختم. از همان ابتدا علاقه داشتم تا در زمینه موسیقی فیلم فعالیت کنم. بعدها که به تهران مهاجرت کردم، نوع نگاه و تفکر من نسبت به موسیقی تغییر کرد چراکه مجبور بودم خود را با تصاویری که به دستم می‌رسید تنظیم کنم و هر آنچه تصویر از من می‌خواست را ارائه دهم. زمانی که به تهران آمدم دوست داشتم مسعود کیمیایی اولین کارگردانی باشد که با او همکاری کنم. از نظر من او تنها کارگردانی است که همچنان برای موسیقی فیلم اهمیت بسیار زیادی قائل است و موسیقی بخشی از دکوپاژ فیلم‌های کیمیایی را تشکیل می‌دهد. او زمانی که فیلمنامه‌ای را می‌نویسد، در آن بر نقش موسیقی در سکانس‌بندی‌ها تاکید می‌کند. شناخت کیمیایی از موسیقی بسیار استادانه است و در گفت‌وگوهایی که انجام می‌دهیم، او را در قامت یک آهنگساز بزرگ می‌بینم.

اورکی خاطرنشان کرد: یادم می‌آید من و زنده‌یاد بابک بیات همراه یکدیگر در شمال کشور بودیم که از دفتر آقای کیمیایی با او تماسی گرفته شد. بیات به من گفت که قرار است موسیقی فیلم «سربازهای جمعه» را به صورت مشترک همراه هم بسازیم. از این اتفاق بسیار خوشحال بودم اما متاسفانه به سرانجام نرسید. تا اینکه سال‌ها بعد جواد طوسی منتقد مطرح سینما با من تماس گرفت و گفت آقای کیمیایی می‌خواهند شما را ببینند. جواد طوسی مستندی به نام «قهرمان آخر» را درباره کیمیایی ساخته بود که موسیقی آن فیلم را من کار کرده بودم و زمانی که کیمیایی آن قطعات را شنید، برای فیلم خود از من دعوت کرد. این همکاری خوشبختانه تا آخرین اثر ایشان در حال حاضر یعنی «خائن کشی» ادامه پیدا کرده است و در طول این مدت بسیار از او آموخته‌ام. من معتقدم برای یک آهنگساز حرفه‌ای، مسعود کیمیایی بهترین گزینه برای همکاری خواهد بود.

سکوت در فیلم موسیقی است

اورکی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: از نگاه من موسیقی تنها چیزی نیست که با ساز نواخته می‌شود و جنبه آوازی دارد. من معتقدم حتی سکوت‌ها در فیلم، موسیقی به شمار می‌رود. همچنین فعالیت‌های صدابردار در سر صحنه و پس از او صداگذار و همینطور دیالوگ‌های بازیگران، بخشی از موسیقی یک فیلم را تشکیل می‌دهد. اگر یک تصویر فاقد موسیقی باشد، قدرت اثر گذاری کمتری خواهد داشت.

وی همچنین ادامه داد: انسان بدون موسیقی زنده نخواهند ماند، چراکه موسیقی در حکم غذای روح انسان است. برای دفاع از خاک و مردم کشورم حاضرم جان خود را فدا کنم. امیدوارم بتوانم برای جامعه فردی خدمت‌گزار باشم زیرا هر چه دارم از مردم است.

انتهای پیام